Ogólne zasady oceny narażenia na hałas
Rutynowo pomiary hałasu na stanowiskach pracy przeprowadza się zgodnie z ustaleniami norm PN-N-01307:1994 i PN-EN ISO 9612:2009. Stosuje się do nich indywidualne mierniki ekspozycji na dźwięk (dozymetry hałasu) noszone przez pracowników lub całkująco-uśredniające mierniki poziomu dźwięku umieszczane w wybranych punktach pomiarowych albo też trzymane w dłoniach przez osoby wykonujące pomiary, które podążają za pracownikami.
Pomiary obejmują wyznaczanie:
− równoważnego poziomu dźwięku A,
− maksymalnego poziomu dźwięku A,
− szczytowego poziomu dźwięku C,
oraz określenie efektywnego czasu pracy w narażeniu na hałas.
Pomiary poziomu dźwięku przeprowadza się w miejscu, w którym zwykle znajduje się głowa pracownika lub w odległości około 10–40 cm od kanału ucha zewnętrznego, po stronie ucha narażonego na wyższe poziomy dźwięku A, kiedy obecność pracownika w czasie pomiarów jest niezbędna (np. do obsługi maszyny) lub gdy do pomiarów stosuje się dozymetr hałasu.
Przed przystąpieniem do pomiarów przeprowadza się analizę warunków pracy, w tym ustala źródła hałasu i zakres czynności w narażeniu na hałas, identyfikuje grupy stanowisk pracy o jednorodnej ekspozycji na hałas (jeśli to istotne) oraz przyjmuje odpowiednią strategię pomiarową.
Zgodnie z wytycznymi normy PN-EN ISO 9612:2009 do wyboru są trzy strategie pomiarowe:
− strategia pomiarów z podziałem na czynności − praca wykonywana w ciągu dnia jest analizowana i dzielona na reprezentatywne czynności i dla każdej czynności przeprowadzane są oddzielne pomiary poziomu dźwięku,
− strategia pomiarów stanowiskowych − podczas wykonywania prac na konkretnym stanowisku mierzona jest pewna liczba losowo wybranek próbek hałasu,
− strategia pomiarów całodziennych − poziom dźwięku jest mierzony w sposób ciągły przez dni pracy.
Ryc. Zasady oceny narażenia na hałas w środowisku pracy
(wg PN-N-01307:1994 i PN-EN ISO 9612:2009)
Wyniki pomiarów poddaje się niezbędnym przeliczeniom zgodnie z ustaleniami norm PN-N-01307:1994 i PN-EN ISO 9612:2009. Przed przystąpieniem do obliczeń analizuje się wyniki pomiarów, aby wyeliminować wszelkie fałszywe hałasy (np. zakłócenia powodowane przypadkowymi uderzeniami w mikrofon) i uwzględnić jedynie istotne źródła hałasu (np. grające radio, rozmowy i sygnały alarmowe mogą być traktowane jako istotne składowe hałasu, jeśli wynika to z analizy pracy).
Wyniki pomiarów hałasu, w szczególności wartości poziomu ekspozycji na hałas
odniesionego do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy (LEX,8h), podaje się wraz z oszacowaną niepewnością pomiaru.
Niepewność pomiaru – parametr związany z wynikiem pomiaru charakteryzujący rozrzut wartości, które można w uzasadniony sposób przypisać wielkości mierzonej. Określa on „jakość” wykonanego pomiaru i jego wiarygodność.