Klasyfikacja hałasu ze względu na częstotliwość
Hałas występujący powszechnie w środowisku pracy i w środowisku komunalnym (w miejscach zamieszkania i odpoczynku, w obiektach służby zdrowia, sanatoriach, w szkołach, w środkach komunikacji i transportu) charakteryzuje się szerokim zakresem częstotliwości. W pewnych sytuacjach dominuje zakres częstotliwości słyszalnych, w innych – zakres częstotliwości infradźwiękowych lub ultradźwiękowych.
Z tego powodu obowiązujące w Polsce przepisy prawne i normatywne dotyczące środowiska pracy rozróżniają trzy rodzaje hałasu, które obejmują różne zakresy częstotliwości, tj.:
– hałas w domyśle słyszalny – przedział częstotliwości słyszalnych (20–20 000 Hz),
– hałas infradźwiękowy – przedział częstotliwości infradźwiękowych (1–20 Hz),
– hałas ultradźwiękowy – przedział wysokich częstotliwościach słyszalnych (powyżej 10 000 Hz) i niskich ultradźwiękowych (do 40 000 Hz).
Do niedawna wszystkie ww. rodzaje hałasu znajdowały się w wykazie szkodliwych czynników fizycznych środowiska pracy, natomiast w czerwcu 2009 r. wyłączono z niego hałas infradźwiękowy.
Klasyfikacja hałasu ze względu na zmienność w czasie
Hałas występujący w środowisku pracy charakteryzuje się różną zmiennością poziomu ciśnienia akustycznego w czasie. Ze względu na zmienność w czasie wyróżnia się następujące rodzaje hałasu:
– hałas ustalony – hałas, którego poziom dźwięku A (wartość skuteczna mierzona ze stałą czasową S) w określonym miejscu zmienia się w czasie nie więcej niż o 5 dB,
– hałas nieustalony – hałas zmienny w czasie (lub/i przerywany), którego wahania poziomu dźwięku A przekraczają 5 dB,
– hałas impulsowy – hałas złożony z pojedynczych lub ciągów zdarzeń dźwiękowych o czasie trwania krótszym niż 1 s (odmiana hałasu nieustalonego); specyficznym przykładem hałasu impulsowego jest tzw. hałas impulsowy quasi-stacjonarny, który jest złożony z ciągu impulsów z odstępami między impulsami krótszymi niż 1 s, czyli o częstotliwości powtarzania impulsów większej niż 1 Hz.