Pokrzywka kontaktowa
Pokrzywka kontaktowa charakteryzuje się rozwojem bąbli pokrzywkowych w miejscu kontaktu skóry, ewentualnie błon śluzowych, z czynnikiem wywołującym. Typowe cechy bąbli pokrzywkowych to: pojawianie się w krótkim czasie po ekspozycji, utrzymywanie się w jednej lokalizacji zwykle nie dłużej niż 24 godziny i ustępowanie bez pozostawienia śladu. Chorobie towarzyszy nasilony świąd. Czasami zmianom skórnym mogą towarzyszyć również objawy ze strony układu oddechowego, pokarmowego, układu krążenia, a nawet wstrząs anafilaktyczny. Do najczęstszych czynników zawodowej pokrzywki kontaktowej należą: lateks, materiał biologiczny pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz niektóre związki niskocząsteczkowe.
Wybrane związki niskocząsteczkowe najczęściej wywołujące pokrzywkę kontaktową wraz z narażonymi grupami zawodowymi
Związki niskocząsteczkowe | Narażenie zawodowe |
Leki stosowane miejscowo: antybiotyki (penicyliny), pochodne fenotiazyny, pirazolonu, benzokaina, kortykosteroidy Konserwanty i środki odkażające: formaldehyd, chloramina, fenoksyetanol Tworzywa sztuczne: żywice epoksydowe, akrylany, izocyjaniany, bezwodniki kwasów karboksylowych Sole metali: sole kobaltu Substancje zapachowe i smakowe: balsam peruwiański, alkohol i aldehyd cynamonowy Konserwanty żywności: kwas benzoesowy, benzoesan sodu, kwas sorbowy Przyprawy: kurkuma, pieprz Inne: parafenylenodiamina, nadsiarczan amonu | Pracownicy przemysłu farmaceutycznego Pracownicy ochrony zdrowia Pracownicy produkcji tworzyw sztucznych Pracownicy przemysłu metali twardych
Dekoratorzy ceramiki Zatrudnieni przy przetwórstwie żywności oraz w gastronomii Fryzjerki |
Według: Kieć-Świerczyńska M., Kręcisz B.: Pokrzywka kontaktowa i białkowe zapalenie skóry. W: Pałczyński C., Kieć-Świerczyńska M., Walusiak J. [red.]. Alergologia zawodowa. Oficyna Wydawnicza Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera, Łódź 2008, s.163-169