Profilaktyka zakażeń HBV
Szczepienia przeciw WZW B są szczególnie zalecane u osób z grup wysokiego ryzyka, m.in. u pracowników służby zdrowia, studentów i uczniów szkół medycznych, osób z otoczenia chorych i nosicieli HBV, pacjentów przed planową hospitalizacją, chorych na choroby przewlekłe (np. cukrzyca). Od 1994 roku w Polsce obowiązkowo szczepione są wszystkie noworodki. Powszechne i obowiązkowe szczepienia przeciw WZW B są najlepszą metodą profilaktyki tego zakażenia, a wprowadzenie ich istotnie zmieniło sytuację epidemiologiczną zakażeń HBV w Polsce.
Dowodem skutecznego szczepienia jest uzyskanie ochronnego miana przeciwciał anty-HBs. Poziom przeciwciał powinien zostać oceniony miesiąc po trzeciej (ostatniej dawce) szczepionki. Obecnie za ochronne uważa się miano przeciwciał anty-HBs powyżej 10 IU/L, choć większość osób immunizowanych uzyskuje po pełnym cyklu szczepień miana 100-krotnie wyższe. Obecnie w rutynowym postępowaniu nie zaleca się stosowania szczepień przypominających u osób, które uzyskały ochronne miano przeciwciał.